Niet dat het iets uitmaakt – Bert Moerman

     

NIET DAT HET IETS UITMAAKT – BERT MOERMAN

“Het is niet omdat je valt dat je per definitie slecht terechtkomt” – p. 49.

“Ik zie mezelf. Dat moet jaren geleden zijn.” – p. 199

Een naamloze dertiger, prototype macho, erg zelfingenomen, geen emfatisch vermogen, een arrogant en irritant mannetje, heeft het wel gemaakt in het leven, vindt hij zelf. Privé en professioneel gaat het hem voor de wind en het heeft hem weinig moeite gekost. Hij is een gewaardeerd redacteur met een neus voor opkomend talent. Hij heeft een aantrekkelijke vriendin (Sarah) van wie hij zegt niet te houden. “Je wat laten meeslepen was één ding, maar wat in wezen een verlengde onenightstand was laten ontaarden in een nieuwe familie, dat was een brug te ver.”   Helaas onderschat hij schromelijk haar intelligentie. Op p. 172 verzucht Sarah: “Jij bent gewoon te blind om dat te zien”.

Een dergelijke overvloed betekende geenszins dat het ooit genoeg was. De drang naar meer manifesteert zich continu, o.a. in zijn zogenaamd Casanovagedrag. Over zijn walgelijke mening over meisjes en vrouwen die te pas en te onpas gegeven wordt, wil ik het hier niet eens hebben. De dames staan voor hem soms letterlijk in de rij, constateert hij. Aan hem de keuze. Is het

  • Anna, met het kort geblondeerd haar en zedig rood jurkje
  • de geblondeerde zelfverklaarde zelfhulpgoeroe met haar pas gepubliceerde, alom geprezen boek
  • de vrouw met de lange jurk die in een Parijse bar bij een man whisky gaat drinken
  • of wordt het nieuwe, jonge meisje in het okeren jurkje bij de receptie…..

In zijn overpeinzingen noemt hij dit gemakkelijke deel van zijn leven: Plan A. Het overkomt je. “De kaarten spelen zoals ze gedeeld waren”. – p. 116.

“Het toeval is op zijn sterkst als het er logisch uitziet.”

Uiteindelijk, geholpen door een uitermate ongeloofwaardig toeval, vindt hij de tijd rijp om onaangekondigd weg te lopen van alles en iedereen…, weg te vliegen eigenlijk. Via een dienstreis naar N.Y. naar Plan B. Bijna op weg naar het vliegveld, besluit hij nog even zijn (weg)loopschoenen boven in het appartement op te halen en en passant nog een half miljoen aan bankbiljetten in zijn koffer te proppen. Die was toch altijd structureel halfvol of halfleeg.

Maar, een fataal ongeluk, een tweede begrafenis, een stuk taart en een stevige vuistslag werpen hem letterlijk tegen de vlakte en terug in de werkelijkheid. Dit is het startsein om terug te blikken en daarna andere keuzes te moeten gaan maken.

En last but not least, cruciaal in het hele verhaal is zijn grote vriend Francis. “Als een van de weinige constanten in je leven” en “Het was de opperste staat van vriendschap”. Vanaf het begin fungeert Francis als zijn klankbord, een soort alter ego, maar allengs blijkt deze vriend toch andere intenties en capaciteiten te hebben. En als een soort Petrus aan de hemelpoort roept hij de hoofdpersoon zelfs ter verantwoording. Hij heeft, evenals de lezer, honderden vragen, maar deze is het belangrijkst: “Heb je er spijt van?”

Dit verhaal achter “Niet dat het iets uitmaakt” is een terugblik. De tijd kan niet teruggedraaid worden maar er zijn wel duidelijke leerpunten voor een doorstart naar Plan B. Het vermijden van Plan A.

“Misschien is dit eindelijk de grote roman waar de wereld op zit te wachten”

Dat vraagt de hoofdpersoon (HP) zich af, enkele bladzijden voor het eind. De mening van de leesclub is daarover nogal verdeeld. Het ongebruikelijke vertelperspectief “de jij-vorm” wende vrij snel, maar wekte toch irritatie op. “Wie is die jij?” De lezer, de HP zelf, zijn alter ego, vriend Francis, of …? Door de interviews die de schrijver heeft gegeven werden we op het verkeerde been gezet. En dan waren er de vele, vele oneliners en dooddoeners en de humor was niet altijd grappig, soms erg gezocht en een enkele keer fout. Hoewel, de spreektaal in titel en hoofdstuktitels in dialogen en gedachten, werkte aansprekend. Moerman heeft zondermeer een vlotte, heldere, ongecompliceerde schrijfstijl.

Ik was leescoördinator voor Hebban voor dit boek en graag verwijs ik naar mijn eindverslag:

https://www.hebban.nl/spot/leesclub-niet-dat-het-iets-uitmaakt/nieuws/schrijf-je-recensie-67

Pas op voor spoilers!

Ik gaf VIER STERREN.