Hex – Thomas Olde Heuvelt

“Wie zou je eerder redden, Timo of mij?”

 door Wil 14 augustus 2017

Dat is dé cruciale vraag voor deze thrillerachtige roman. Max vraagt dit reeds op blz. 17 aan zijn vader Stefan. Uiteraard geeft deze het politieke antwoord: “Ik zou jullie allebei redden.”

Maar is dat wel zo? De lezer volgt het gezin De Graaf (Stefan, Jolanda en hun zoons Timo (17) en Max (13), de collie Fledder en de paarden Pablo en Niké. Zij wonen bijna in het bos, aan de rand van het pittoreske dorpje Beek dat al meer dan 300 jaar gebukt gaat onder de vloek van de heks van Beek: Catharina van Wijler. Alle Bekenaren zijn tot aan hun dood verdoemd, mogen niet langdurig Beek verlaten of er gebeuren ongelukken. Zij moeten er mee leven dat deze heks zich regelmatig laat zien in en om hun woningen met haar dichtgenaaide ogen en mond, rammelende kettingen, broodmager, donker, vuil, iets van de nacht. Het gezin noemt haar “Oma”. Tja, niet echt een kwalificatie die angst in boezemt…

In Beek is een omvangrijk controlesysteem HEX met veel camera’s geïnstalleerd waar dag en nacht te zien is en gevolgd wordt waar Catharina zich bevindt. In het verleden zijn er angstaanjagende, gruwelijke dingen gebeurd als Catharina “kwaad” wordt gemaakt. Nieuwe bewoners worden d.m.v. “oprotpremies” geweerd uit Beek. Het vreselijke geheim van Beek blijft op die manier in Beek.
Maar,… daar is de filmende Timo en zijn vrienden Laurens, Jelmer Holst en Burak. Zij willen wel eens een grap met Catharina uithalen. Ziet zij echt niets? Hoe loopt dit af? Is dit het begin van alle ellende? Het digitale tijdperk is van grote dienst.

In twee delen wordt deze heksengeschiedenis door Olde Heuvelt gedetailleerd beschreven. De eerste 100 blz. zijn oersaai, verwarrend door de vele namen, onnodige uitweidingen over de diverse personen en te veel herhalingen. Catharina boeit niet echt angst in, noch bij de bewoners, noch bij de lezer. Men is niet bang wanneer zij verschijnt, de nieuwe bewoners in Beek de Van Aerendoncks en de dieren daarentegen wel.

Pas nà het onverwachte overlijden van Arthur Swinckels, geïnterneerd in de kerker van het hervormde Bartholomeuskerkje en de verschijning van een ongewoon grote uil op de torenspits komt er schot in… Hier klopt iets niet!
We volgen nu ook intensiever mensen uit het controlecentrum HEX, de buren van de familie De Graaf, de slagersvrouw Gemma Holst, moeder van Jelmer, vriend van Timo en nog enkele anderen. De collie Fledder verdwijnt en wordt op een wel heel vreemde plaats dood teruggevonden. De paarden breken los en steigeren de woonkamer van de familie De Graaf in. De tafel breekt en nog meer huisraad. De paarden blesseren zich, merkwaardig genoeg, niet. Dan ontstaat toch min of meer een stroomversnelling. De bewoners komen in opstand, vertrouwen elkaar niet meer, gaan elkaar te lijf. Middeleeuwse taferelen met veel geweld en bloed. Maar eigenlijk wordt het niet spannender. Het verhaal is daar te onwerkelijk voor. Maar misschien ben ik wel te nuchter. Er gebeuren steeds vreemdere dingen. Catharina komt uit haar “comfortzone”, blijft niet alleen maar toezien met haar dichtgenaaide ogen. De schrijfstijl van Olde Heuvelt verandert niet en blijft vertellend “met een glimlach”.
In deel 2 – de laatste 100 blz. – schrijft Thomas Olde Heuvelt naar de apocalyps toe. De onwerkelijke, surrealistische beschrijvingen worden nu uitgewerkt in niets en niemand ontziende bloedige en ziekelijke hallucinaties.

Wat mij betreft, nog steeds niet spannend of griezelig. Dus geen slapeloze nacht(en). De eerste 100 blz. waren moeizaam om door te komen, de laatste 50 evenzo. Ik denk dat dit boek zich meer leent als scenario voor een film. Na de vele positieve recensies (Volkskrant *****, Stephen King die het boek “Volstrekt origineel” vond) en door het jubelende nawoord van de schrijver zelf, was ik toch eigenlijk teleurgesteld. Ik zou 3,5 ster willen geven. Maar dat is nog niet mogelijk. Het wordt dus drie sterren.